Aşık Zevraki ● Şiirler

Ana Sayfa

Biyografi

Şiirler

Fotoğraflar

Linkler

İletişim

Tedbir Al

Tedbir al can tende eylemez tehir Tokmak değmek üzre o zati zile Hayat dediğimiz bu nazlı nehir Çağlar gider mevla denen menzile

İster aslan kaplan olsun ister fil Kisra da bulamaz kendine kefil Gayet ayık davran olma ki gafil Azık bağız elindeki mendile

Nöbet bizde n’olmuş nice nicesi Yana yatmış yosun tutmuş hecesi Koyu karanlıktır kabrin gecesi Fazla yağız fitil bağla kandile

Hep bir ayardadır ahretteki nas Ne rüşveti vardır ne de iltimas Kar etmez sırata cebrile cinas Aşamazsın füze ile fendile

Ey Zevraki kurur gürleyen gölün Balık gibi kalır balçıkta ölün Kar etmez yelkenin kesilir yelin Ah edip Allahtan el aman dile

Bir

Irak durma dostum yakın gel şöyle Yanımız da birdir yöremiz de bir Derdin varsa eğer bilene söyle Yaramız da birdir beremiz de bir

Doğumlarda on gün dokuz da ayız Ne umman ne nehir ne de bir çayız Bölmüşlerdir bizi parça parçayız Damlamız da birdir deremiz de bir

Kimimiz gamdayız kimimiz demde Hemi canavarız insanız hem de Halbuki bizlerin o bezm-i cemde Safımız da birdir sıramız da bir

Bazen soğuk sıcak bazen de ılık Bukalemun gibi değişme kılık Zevraki der ne bu ayrı gayrılık Künyemiz de birdir küremiz de bir

Beni

Gecelerim yıldan uzun Uyutmuyor gamlar beni Yakar hasret yıkar hüzün Unutmuyor demler beni

Ah akşamlar vah akşamlar Sinemize eker tamlar Öz beneri gözden damlar Avutmuyor demler beni

Yaksa bile beni kahre Hiç darılmam dertli dehre Zevraki’yem daldım bahre Soğutmuyor camlar beni

Dalgalar Ayyuka
Dalgalar ayyuka değse de ta ki Ufukla birleşse hattı revnaki Hatta olsa dahi arştan da yüce Yine bahrin üstündedir zevraki

Aşkın dalgasından bulmadım halas Anın çün etmişem Zevraki mahlas Rıhtımımız rabdır rotamız ihlas Böyle yazmış bize ezel evraki

Gönül gemisinde kalmışız kaptan Geçmişiz nice bin korkunç girdaptan Nuh’un gemisi ki çürüdü çoktan Ruhun bahrinde biz bakiyiz baki

Kader gemim aldı kalbinde yara Görünmez ki çıkam kuş kadar kara Gene de of demem okyanuslara Olsa da Nuh’un o tufanı vaki

Zevraki bu fırtınanın fevki yok Sürükler settara yanlış sevki yok Lakin yalnız yolculuğun zevki yok Dolsa da yelkene dehrin ezvaki

Gelenler Gideni

Gelenler gideni aratır derler Doğrudur ey dostum elbet doğrudur Sevda serde sinsi yaradır derler Ağrıdır ey dostum elbet ağrıdır

Bir kere yakayı verirsen ele Düşürür adını dillerde dile Çeler aklını da salar çöllere Uğrudur ey dostum elbet uğrudur

Zevraki’nin derdi hep yığın yığın Dayanmak haddi mi her yüce dağın Böğrü değildir ağrıyan aşığın Bağrıdır ey dostum elbet bağrıdır

Neden

Haberin gelirdi hafta geçmeden Aylarca arayı açtığın neden Duramazdın her derdini açmadan Bağrına kara taş bastığın neden

Kalbim ebediyen senindir derdin Beni benden fazla anlar severdin Bana tatlı tatlı diller dökerdin A benim bülbülüm sustuğun neden

Sevgiyi hasreti sabra ekledim Yıllarca yolunu böyle bekledim Seni incitecek birşey mi dedim Selamı sabahı kestiğin neden

Bir zamanlar şimşek gibi çakıp da Çağlayanlar gibi ruha akıp da Zevraki zeminde yakıp yıkıp da Şimdi zirvelerde estiğin neden

Zevraki Divanından Bir Bölüm

Gönlümdür

Ayak bastığın bölge Bil ki benim gönlümdür Ardından gelen gölge Bil ki benim gönlümdür

Ne kalp senden geçecek Ne başka yar seçecek Bahçende solan çiçek Bil ki benim gönlümdür

Yanarsın ince ince Yatağına girince Üstünü örten gece Bil ki benim gönlümdür

Bu ruhum seni sever Ruy-inden bir buse ver Göz açtığın her seher Bil ki benim gönlümdür

Zevrak der ki ey peri Pist eyledin sen beni Pervazına park yeri Bil ki benim gönlümdür

Sevdiğim

Hal hatır sormazsın hayli zamandır Yüreğimi taş mı sandın sevdiğim Hüsnünün hicrinden gözlerim kandır Bu akanı yaş mı sandın sevdiğim

Ram ol rabbine de çıkma ki rakip Mevladır üstünde gizli mürakip Gece gündüz vardır peşinde takip Sen arkanı boş mu sandın sevdiğim

Birşey mi dedim ki sana söz atıp Yahut yolunu mu kestim gözetip Gizlice gezersin kendin bezetip Sen beni berduş mu sandın sevdiğim

Gönüller kalası zorla alınmaz Settar’ı sevenler saftan silinmez Koskoca bir alemdir bu bilinmez Her berduşu boş mu sandın sevdiğim

Pervazdan mı geldin tenin terlice Aklın fikrin neden öyle kirlice Gözlerimde yıkanırsın her gece Deryaları duş mu sandın sevdiğim

Zedesi yürekte görünmez zahir İşledi iliğe eyledi tehir Zülalin camında sunduğun zehir Yedirdiğin aş mı sandın sevdiğim

Çözemezsen eğer bu ördüğümü Sanma İskender’in o kördüğümü Yedi hicabı yarıp gördüğümü Yoksa ki bir düş mü sandın sevdiğim

Bir karpuz misali kalbimi dilen Bıçak gibi bana sana değilen Haktan başkasına hepten eğilen Boş topları baş mı sandın sevdiğim

Bu samimi aşkım salacaktır ün Saracaktır seni yeniden hergün Beni görüp neden öyle üşüdün Duş vaktini kış mı sandın sevdiğim

Sahip ol sen ey yar o bakir bağan Bir kerecik bak da şu solan sağan Etrafını sarmış bütün saksağan Kargaları kuş mu sandın sevdiğim

Saadetin sırrı sabır sadakat Her canda bulunmaz o cevher fakat Tutmuyor dizlerim koymadın takat Zevraki sarhoş mu sandın sevdiğim

Ağır Ağır

Gel ey katip gel de otur yanıma Yare birkaç satır yaz ağır ağır Bahtın kalemini batır kanıma Bitiyor bağrımda yaz ağır ağır

Uymazken dizlere dağlarda ahu Ne oldu bizlere düzlerde yahu Ne de çabuk sustu o çağlayan su Bağlıyor bağrımda buz ağır ağır

Hele bir sona bak bir de evvele Donmuş Jale lale durmuş velvele Bir daha geçmez o bahar yaz ele Başlıyor bağrımda güz ağır ağır

Bazen güneşli de gölgeli bazen Derken de yetişti yeşile hazan Bozarıp da olduk biz aynı hozan Küllüyor bağrımda köz ağır ağır

Bırak ey Zevraki firak sözleri Kızlara oynadın kızıl kozları Ara ki bulasın pembe tozları Buğluyor bağrımda göz ağır ağır

Gizliden Gizli

Kalbime dayanmış hicran hançeri Bilenip de durur gizliden gizli Kemikten ilikten candan içeri Dolanıp da durur gizliden gizli

Bu ne açmaz sabah geçmez seherdir Çağala mı çiğdir çağı mı erdir Bu ne acılı ne sancılı serdir Döllenip de durur gizliden gizli

Ömür saatleri an gibi geçer Çırpındıkça çarklar yelkovan uçar Akrebin gittiğini göz mü seçer Yollanıp da durur gizliden gizli

Titrese de canı teni türabı Zevraki’ye zevktir mevtin mızrabı Şiir dediğimiz gönül şarabı Yıllanıp da durur gizliden gizli

Oradayım

Köse Dağı leçeğini Örter örtmez oradayım Sor da bağı çiçeğini Açar açmaz oradayım

İşler sardı bu yıl sarpa Ne buğday oldu ne arpa Kelem ektim daha körpe Biçer biçmez oradayım

Tanrımızın mor kınası Tufan aldı tüm tınası Şu feleğin fırtınası Göçer göçmez oradayım

Yalan yoktur bunda haşa Başka türlü çıkmaz başa Borcu öder büyük şişe İçer içmez oradayım

Zevraki’yem duman başlı Dağılmıyor yazlı kışlı Pirinç pinti darı taşlı Seçer seçmez oradayım

Zevraki Divanından Bir Bölüm

Belli Değil

Hicran dağı geçit vermiyor bir an Kar belli değildir buz belli değil Yine başa bindi bir tipi boran Yol belli değildir iz belli değil

Hain felek zaten her zaman çatar Hatıralar ondan daha besbeter Hançer tir u teber hep birden batar Tığ belli değildir biz belli değil

Tecellimin temizi de pisi de Kirlenmiştir kimyası da kisi de Yakıyor içimi her ikisi de Kül belli değildir köz belli değil

Pembe güller soldu gövde parkında Gönül yine değil bunun farkında Kırlar karışınca otuz kırkında Yaz belli değildir güz belli değil

Unutup Zevraki çekme ki heyhat Nokta nokta biter o upuzun hat Bir de geçer bin de hep aynı hayat Çok belli değildir az belli değil

Dostlar Sizi

Çeşmim yaşı döndü Nil’e Ark edemem dostlar sizi Gözüm görmez gelsez bile Farkedemem dostlar sizi

Bökem değil çalı çubuk Ne kuşburnu ne kızambuk Ne harossuz ne çaylambuk Herk edemem dostlar sizi

Bugün varsak yarın yoğuz Aynı hicranla mechuruz Tüm vücutlarda tek ruhuz Terk edemem dostlar sizi

Zevraki’yi sarmış köküz Ne camuş söker ne öküz Aynı bülbül aynı büküz Ürkütemem dostlar sizi