1932-2006. Hasankale’nin Alvar köyünde doğdu. Asıl adı Yaşar Yılmaz’dır. Okula gitme olanağı bulamadı. Ancak okuma yazmayı okula gitmeden öğrendi.

İran’dan göçen babası önce Kars’a daha sonra Erzurum’a yerleşti. Reyhani, küçük yaşlarda köyüne gelen aşıklardan etkilendi. Hem aşıkları dinleyerek, hem de eline geçen kitapları okuyarak birçok türkülü hikaye öğrendi. Yaklaşık 18 yaşından sonra da kendisi yazmaya ve söylemeye başladı. Bu dönemlerde rüyasında gördüğü bir kıza aşık oldu. Kısa bir süre sonra da kızı kaçırdı. Birkaç ay geçmeden evliliği geçimsizliğe ve huzursuzluğa dönüştü. Bunun üzerine karısının ailesi kızlarını alarak başka biriyle evlendirdiler. Aşık Reyhani, bu dönemden sonra Dertli mahlasıyla şiirler yazmaya, türkü söylemeye başladı. Ancak çok geçmeden, Bayburtlu Hicrani (1908-1970) tarafından Reyhani mahlası verildi.

Aşık Reyhani eski aşıkların dışında, yetiştiği Huzuri (1886-1951), Nihani (1885-1967), Cevlani (1900-1975), Efkari (1900-1980) ve Gülistan (1900-1972) gibi aşıklardan gelenek ve usul öğrendi.

İran’dan Avrupa’ya birçok ülkede türkü söyleyen Aşık Reyhani, katıldığı yarışmalarda da birçoğu birincilik olmak üzere çeşitli ödüller aldı. 1980’li yılların başında Erzurum’da bulunan Doğu Ozanları Derneğinin başkanlığına getirildi.

Aşık Reyhani birçok ülkeye konser ve konferanslara katılmak üzere çağrıldı. Ayrıca ABD’nin Michigan Üniversitesinde katıldığı bir konferanstan sonra kendisine fahri öğretmenlik unvanı verildi.

Şiirleri birçok gazete, dergi ve araştırmalarda yaralan, çeşitli radyo ve televizyon programlarına katılan Aşık Reyhani’nin, şiirlerinin bir bölümünü topladığı »Alvarlı Reyhani« (1962), »Böyle Bağlar« (1966), »Kervan« (1988), bazı düşünce ve şiirlerinden oluşan »Şu Tepenin Arkasında« adlı kitapları, Dilaver Düzgün tarafından hazırlanan »Aşık Yaşar Reyhani« (1997) ve Yusuf Polatoğlu tarafından hazırlanan »Mızrabın Istırabı, Aşık Reyhani-Hayatı ve Şiirleri« (2003) adlı kitaplar bulunmaktadır.