Fotoğraf: Bekir Karadeniz

Seni

Bil ki ne vazgeçer ne de bıkardım
Görseydim bu yolun başında seni
Alıp kollarıma dağa çıkardım
Bursa’nın karında kışında seni

Düştü gönlüm bir amansız kedere
Bu sitemler sana değil kadere
Ağlamam düşersin diye sen yere
Saklarım gözümün yaşında seni

Dökülsün alnına kakülün tel tel
Değmesin saçına dağıtmasın yel
Ne dokunsun sana bir yabancı el
Ne de görsün kimse düşünde seni

Sanma ki alışır sanma doyardım
Seninle bir günü çağa sayardım
Sensiz geçen ömrü nere koyardım
Tutsaydım kalbimin dışında seni

Ölüm belki uzak belki de yakın
Duyarsan haberim üzülme sakın
Uzat ellerini şöyle bir dokun
Hissederim mezar taşında seni